• اصولا زمان اجاره از روزی شروع می شود که امکان سپردن ملک و همچنین امکان استفاده مستاجر از عین مستاجره (ملک) فراهم باشد.


  • مدت زمان اجاره ملک بایست مشخص باشد والا اجاره نامه باطل است.


  • اگر در اجاره نامه ابتدای شروع تحویل ملک مشخص نباشد، از زمان انعقاد قرارداد محسوب می شود.


  • اگر بعد از قرارداد اجاره نامه معلوم شود که عین مستاجره (ملک) در حال اجاره معیوب بوده، مستاجر حق فسخ دارد. البته اگر موجر رفع عیب کند به نحوی که به مستاجر ضرری وارد نشود، مستاجر حق فسخ نخواهد داشت.


  • هر گاه مستاجر نسبت به عین مستاجره (ملک) تعدی یا تفریط نماید (یعنی خارج از حدود متعارف از عین مستاجره استفاده نماید) و موجر نتواند مانع او از این امر شود، موجر حق فسخ دارد.


  • اگر مستاجر از مورد اجاره در غیر از موردی که در اجاره نامه آمده است استفاده کند، موجر حق فسخ دارد. به عنوان مثال ملکی جهت سکونت اجاره داده شده باشد، اما مستاجر از ملک استفاده تجاری کند.


  • مستاجر می بایست در زمان های تعیین شده در قرارداد، اجاره بهای خود را پرداخت نماید و از موجر رسید دریافت کند.


  • اجاره نامه عقدی لازم است و با فوت موجر یا مستاجر باطل نمی شود.


  • پس از انقضای مدت اجاره، اگر مستاجر از تخلیه ملک خودداری کند، به درخواست موجر حکم تخلیه صادر می شود. پس از ابلاغ دستور تخلیه توسط مرجع مربوطه اعم از شورای حل اختلاف یا حسب مورد دادگاه محل، مستاجر مکلف است ظرف مدت سه روز پس از ابلاغ نسبت به تخلیه اقدام نماید.


  • در قراردادهای اجاره نامه دو نفر شاهد می بایست ذیل سند را امضا کنند. 


  • موجر می تواند برای عدم پرداخت اجاره بها به نفع خود شروطی را در قرارداد بگنجاند. به عنوان مثال در صورت تاخیر بیش از ده روز، موجر می تواند اجاره نامه را فسخ و طبق قانون تخلیه مورد اجاره را بخواهد.